Διώρυγα Κορίνθου

Η ιστορία της Διώρυγας της Κορίνθου

Η Διώρυγα της Κορίνθου υπήρξε ένα κατασκευαστικό όνειρο - 

πρόκληση που κράτησε 2.300 χρόνια. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, 

η «Άφνειος Κόρινθος» αναδείχθηκε από την αρχαιότητα σε σπουδαίο ναυτικό,

 εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Η δυσκολία στη μεταφορά των εμπορευμάτων 

δια ξηράς ώθησε τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο να κατασκευάσει

 τον περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, «ντυμένο» με ξύλα,

 πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής αλειμμένα με λίπος

 για να περάσουν τον Ισθμό από τη μια ακτή στην άλλη. Τα πανάκριβα τέλη

 (διόδια) που καταβάλλονταν στην Κόρινθο ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο

 της πόλης.

Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο Περίανδρος

 ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε και τη διάνοιξη του Ισθμού, 

γύρω στο 602 π.Χ. Γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε το σχέδιο του,

 από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, έπειτα από το

 χρησμό της Πυθίας που έλεγε: «Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ' ορύσσετε

. Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ' εβούλετο». Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός

 προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι

 διανοίγοντας τον Ισθμό θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων,

 που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.

Ο βασικός, όμως, λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει 

το σχέδιό του δεν ήταν η θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες

 τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της 

Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως

 «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου. Άλλωστε, 

η συνέχιση του «περάσματος» των πλοίων δια της «διόλκου» δεν παρουσίαζε 

ιδιαίτερα προβλήματα στην Κόρινθο, διότι τα τότε πλοία ήταν μικρών διαστάσεων

 (τριήρεις) και η μυϊκή δύναμη των δούλων και των ζώων ήταν επαρκής για το 

σκοπό αυτό.

 Τελικά, οι εργασίες διάνοιξης ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου 1882. 

Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό 

της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats

, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ. Ύστερα, όμως, από 8 χρόνια, η εταιρεία

 αυτή διέκοψε τις εργασίες της -εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της-

 και τελικά διαλύθηκε.

Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε ελληνική εταιρεία με την επωνυμία

 «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό, που ανέθεσε

 την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία

 και αποπεράτωσε το έργο. Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος,

 με τη χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής

, ολοκληρώθηκε μετά 11 χρόνια. Τα εγκαίνια έγιναν με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια

 στις 25 Ιουλίου 1893, από το πρωθυπουργό Σωτήριο Σωτηρόπουλο.

Συνολικά, από την έναρξη λειτουργίας της έως το 1940, η Διώρυγα παρέμεινε

 κλειστή για διάστημα τεσσάρων χρόνων. Μεγάλη διακοπή της λειτουργίας της έγινε 

και το 1944, όταν οι Γερμανοί, κατά την αποχώρησή τους, ανατίναξαν τα πρανή,

 προκαλώντας την κατάπτωση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων. 

Οι εργασίες εκφράξεως διήρκεσαν πέντε χρόνια (1944-1949).

Σήμερα, η Διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων

 συγκοινωνιών και εξυπηρετεί περί τα 12.000 πλοία ετησίως, όλων των εθνικοτήτων.

Παρακολουθήστε εδώ μια φωτογραφική αναδρομή,

από τον αρχαίο δίολκο μέχρι την σημερινή διώρυγα της Κορίνθου.